Obok praw fizycznych, które rządzą światem materialnym, istnieją także prawa duchowe, które regulują nasz stosunek do Boga. 


I. PRAWO PIERWSZE: 

Bóg miłuje ciebie i ma dla twojego życia wspaniały plan. 

- MIŁOŚĆ BOŻA 

"Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16). ....

Czym zajmuje się Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji?

Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji w naszej diecezji Gliwickiej, rozpoczyna dopiero swoją działalność. Staramy się docierać do członków naszych wspólnot i nie tylko..., którzy chcieliby wesprzeć nasze działania w zakresie organizowania ewangelizacji w naszych parafiach oraz w innych miejscach. Na tym etapie nasze działania, idą w kierunku określenia potrzeb konkretnych parafii, otwartych na naszą działalność, w zakresie zorganizowania u siebie rekolekcji ewangelizacyjnych.

Jako grupa inicjatywna, wywodzimy się z Domowego Kościoła ale chcemy włączyć do swoich działań młodzież oazową i rozpocząć ewangelizacje bezpośrednio w szkołach np. włączając się w program szkolnych rekolekcji.

Ogólnie można powiedzieć, że posługa ewangelizacji w naszych wspólnotach powinna obejmować:

• Wsłuchiwanie się w Boże wezwanie.
• Formację ewangelizatorów.
• Zapalanie innych do tego dzieła.
• Dbanie o ten etap formacji jaki obejmuje ewangelizację oraz organizowanie wyjść ewangelizacyjnych.

Tak w skrócie przedstawia się zakres zadań, każdego zespołu ewangelizacyjnego, nie tylko w Ruchu. To jest podstawa działania każdej diakonii ewangelizacji. Oczywiste jest, że zależnie od szczebla, na którym działa diakonia (parafia, rejon, diecezja, centrum) specyfika i nacisk na poszczególne elementy jest inny. Głównym zadaniem diakonii w parafii jest głoszenie orędzia zbawienia na terenie parafii. Na szczeblu rejonowym (w zależności od potrzeby) będzie to, przede wszystkim, koordynacja dzieł ewangelizacji i także ich przygotowywanie, zwłaszcza, gdy diakonie w poszczególnych parafiach potrzebują wsparcia.
Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji, będzie się starała podejmować wszystkie zadania, o których była wyżej mowa. Przede wszystkim dba o animowanie (budzenie i ożywianie) ducha głoszenia dobrej nowiny na terenie diecezji poprzez modlitwę, pomoc poszczególnym wspólnotom, przygotowywanie potrzebnych materiałów czy organizowanie wyjazdów na rekolekcje  ORAE prowadzone w ramach innych diecezji (przygotowujących do podejmowania zadań ewangelizacyjnych).

Do jej zadań należy także współpraca z innymi wspólnotami i ruchami na polu niesienia Dobrej Nowiny.
Na żadnym ze szczebli nie powinno jednak zabraknąć czynnej ewangelizacji. Dlatego dobrze jest, gdy w parafiach corocznie organizowane są rekolekcje ewangelizacyjne i wyjścia do szkół. (np. w czasie rekolekcji szkolnych)

Dobrze jest, gdy rekolekcje prowadzone są we współpracy pomiędzy kilkoma parafiami (np. w rejonie). Wreszcie dobrze jest, gdy Diakonia Diecezjalna włącza się w przygotowanie i prowadzenie rekolekcji na terenie diecezji.

„Albowiem liturgia, przez którą – szczególnie w boskiej Ofierze Eucharystycznej – dokonuje się dzieło naszego Odkupienia w najwyższym stopniu przyczynia się do tego, aby wierni życiem swoim wyrażali oraz ujawniali innym misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła.” (KL 2)

Zrozumienie, iż Liturgia jest szczytem i źródłem życia całego Kościoła staje się zadaniem wszystkich wierzących. Ruch Światło Życie czynnie uczestniczy w przybliżaniu ludowi Bożemu takiego właśnie widzenia misterium liturgii. Jest to jedno z istotnych zadań Ruchu wyrażone w siódmym Drogowskazie Nowego Człowieka „Liturgia, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła; wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według wszelkich zaleceń soborowej odnowy liturgii.”

Czym jest diakonia liturgiczna i jakie są jej cele?

Diakonia liturgiczna – w szerszym znaczeniu – to troska o liturgię, o jej poprawne rozumienie i piękne celebrowanie, kontynuowanie soborowej odnowy liturgii. Taką diakonię podejmują wszyscy członkowie Ruchu, gdyż każdy ma swój wkład w celebracje liturgiczną, a swoją postawą oddziałuje na innych. W sensie ścisłym Diakonia liturgiczna to grono osób, które ten aspekt życia i posługiwania całego Ruchu ożywia i inspiruje, które czuwa nad liturgiczną formacją całego Ruchu.

Zadania diakonii: - Posługa podczas oaz wakacyjnych; - Posługa w ciągu roku w diecezji i rejonie; - Posługa w ciągu roku w parafii; Formacja: - Duchowa - Intelektualna - Praktyczna   autor tekstu: Ks. Jan Majocha

Krucjata Wyzwolenia Człowieka jako dzieło kontynuacji Krucjaty Wstrzemięźliwości założonej przez bł. Franciszka Blachnickiego w 1957r. 

Bezpośrednim bodźcem do powołania KWC było wezwanie bł. Jana Pawła II, aby przeciwstawiać się "wszystkiemu co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa..."^[1]. Obecnym moderatorem krajowym KWC jest ks. Maciej Krulak.

Przesłanie Krucjaty wyraża jej herb.

Zawołaniem są słowa "Nie lękajcie się!" często wypowiadane przez Chrystusa, a także często przywoływane przez Jana Pawła II. Przypominają one członkom Krucjaty, że głównym ich zadaniem jest wyzwalanie ludzi od lęku, który czyni człowieka niewolnikiem.

Krzyż to znak Krucjaty wyprawy krzyżowej, a zarazem znak najgłębszej tajemnicy wolności.
Litera „M" symbolizuje stojącą pod Krzyżem Maryję wzór naszego oddania się Chrystu- sowi i zjednoczenia z Nim. Małe „m" po drugiej stronie krzyża to „my", którzy stajemy na zawołanie Papieża, aby wraz z Nim zjednoczyć się z Maryją (Totus Tuus) w oddaniu się Chrystusowi. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka nazywana jest także Dziełem Niepokalanej Matki Kościoła.

Deklaracja przystąpienia do Krucjaty.
Poniższy artykuł ukazał się w numerze 4(44) magazynu Eleuteria, kwartalnika Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.
W sposób bardziej konkretny Ruch Światlo-Życie zaczął kontynuować dzieło Krucjaty Wstrzemięźliwości od 23 października 1978 r. Wówczas Jan Paweł II, podczas audiencji dla Polaków, skierował znamienny apel: "Proszę was, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności, i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu..." Obecny na tej audiencji Ojciec Założyciel Ruchu zrozumiał, że jest to apel do członków Ruchu i trzeba natychmiast odpowiedzieć. Za kilka dni, przemawiając przez Radio Watykańskie, ogłosił uczestnikom Ruchu Światło-Życie, że rozpoczyna się czas przygotowania do podjęcia diakonii wyzwolenia na rzecz młodzieży i całego Narodu. Wrócił do Polski i rozpoczął przygotowania. Za kilka miesięcy był gotowy program II Krucjaty. która została złożona w darze Ojcu Świętemu 8 czerwca 1979 r. w czasie jego pierwszej pielgrzymki do Polski, na lotnisku w Nowym Targu. Ojciec Święty pobłogosławił wówczas Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i ze wzruszeniem za nią dziękował. Wtedy delegacja Ruchu przyniosła w procesji z darami Księgę Czynów Wyzwolenia, prosząc Ojca Świętego o błogosławieństwo dla tego dzieła. W Księdze było wpisanych kilkaset nazwisk członków-założycieli.