Domowy Kościół - IKONA ŚWIĘTEJ RODZINY

Jest to obraz Świętej Rodziny, obraz zjednoczenia (komunii) Świętych Osób.  Jednocześnie obraz ten wyraża zjednoczenie, miłość, życie małżeństwa i rodziny chrześcijańskiej, która dąży do świętości i do tworzenia komunii we własnym małżeństwie i rodzinie.

Święty Józef przygarnia Maryję. Podanymi sobie rękoma Oboje trzymają i obejmują Chrystusa. Chrystus lewą rękę łączy z Ich rękoma, zaś prawą ręką podniesioną do błogosławieństwa wskazuje na Maryję. Te trzy złączone dłonie wyrażają jedność Chrystusa z parą małżeńską złączoną przysięgą małżeńską. Wyrażają one drogę i zadania małżonków chrześcijańskich: każde z nich z osobna i oboje razem powinni trzymać się Chrystusa. On jest między nami - małżonkami chrześcijańskimi. Uwagę naszą zwraca serdeczność i troskliwość, z jaką Święty Józef obejmuje małżonkę. Nasuwa się tu zalecenie Św. Pawła:"Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niegosamego siebie" (Ef 4, 25). Ikona ta jest, więc obrazem miłości Chrystusa do Kościoła, której uosobieniem ma być każde małżeństwo.

"Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a Ziemią"- mówi Bóg (Rdz 9, 13).W ikonografii, w sztuce łuk często oznacza obecność Bożą - przymierze Boga z ludźmi. Łuk łączący i jednoczący Maryję i Józefa, całą Świętą Rodzinę, mówi nam o Bożym przymierzu z rodziną, z małżonkami. Może on, jak i cała ikona, symbolizować miłość Boga do swego ludu, która już w Starym Testamencie była zobrazowana przez miłość małżeńską: "...Bo małżonkiem twoim - Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał Cię Jahwe. I jakby do porzuconej żony młodości mówi Bóg: na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę" (p. Iz 54, 4-10).

Ikona ta mówi: "Bóg jest miłością... Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas..." (1 J 4, 7-18).O takiej wymowie może świadczyć fakt, że środek, koła, którego fragmentem jest ten łuk, znajduje się w miejscu zetknięcia, przytulenia Maryi i Józefa. Żółty i złoty kolor wiążą się ze światłością. Złocisty łukwyobraża światło Boże, jakim się kierowali Maryja z Józefem w swoim życiu i jakim my w swoim życiu małżeńskim i rodzinnym chcemy się kierować. Żółty kolor nad łukiem jest znakiem światła, którym mamy być jako uczniowie Chrystusa: "Wy jesteście światłem świata. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca Waszego, który jest w niebie" - mówi Chrystus (Mt 5, 14-16).

Ikona ta przypomina także o zadaniach, które chcemy podejmować, jako należący do Ruchu. Wspólne wyciągnięcie rąk ku Chrystusowi, złączenie się z Nim oraz Jego błogosławieństwo i oparcie Jego ręki na dłoniach małżonków przypomina o modlitwie małżeńskiej i dialogu małżeńskim. O dialogu małżeńskim przypominają też czułość i serdeczność w geście objęcia, przytulenia Maryi i Józefa. Dialog małżeński to miejsce, gdzie z miłością obejmujemy sprawy drugiego człowieka, szczególnie tego najbliższego - współmałżonka i myślimy jak zjednoczyć się bardziej, by być bliżej Boga i siebie, by móc Go razem nieść innym, tym, z którymi dzielimy się naszymi osiągnięciami i trudnościami na spotkaniach. To serdeczne objęcie i łączące się dłonie przypominają o regule życia, gdy swymi czynami, swym postępowaniem obejmujemy także drugiego człowieka i jednoczymy się z nim. Rodzina w łuku Miłości Bożej, w przymierzu z Bogiem przypomina o szczególnym czasie uaktualnienia przymierza Boga z naszą rodzina, jakim jest czas modlitwy rodzinnej.

Na rękach Maryi i Józefa jest Chrystus. W naszych - jest Słowo Boże, gdy rozważamy je i wprowadzamy w codzienne życie. Oczy Maryi - skierowane do błogosławiącego Jezusa przypominają o modlitwie osobistej.

Ikona ta zawiera wiele symboli i znaczeń. Przez to bogactwo, może, więc w różny sposób do nas przemawiać. Na pewno wzywa: "Przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga." (Rz 15, 7) "Bądźcie i wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski" (Mt 5, 48).

Ikonę napisała dla Equipes Notre-Dame w latach siedemdziesiątych siostra Maria-Paula, zakonnica benedyktyńskiego klasztoru na Górze Oliwnej w Jeruzalem na prośbę Marii i Ludwika d`Amonville - odpowiedzialnych wówczas za Ruch Equipes Notre Dame. Przez END ikona traktowana jest jako „ich ikona" - symbol END.

W 1988 r. w Lourdes we Francji odbywał się kolejny Międzynarodowy Kongres Equipes Notre Dame, w którym uczestniczyli gościnnie także przedstawiciele naszego Ruchu. Spotkało ich wtedy wielkie wyróżnienie. Ofiarowano nam – Domowemu Kościołowi - ikonę Świętej Rodziny.